در دهه چهل شمسی، سبکی نو در معماری ایران شکل گرفت که سازه و زیبایی‌شناسی مصالح را در قالبی یکپارچه ترکیب می‌کرد. یکی از نمونه‌های برجسته این سبک، ساختمانی مسکونی در خیابان نسا تهران بود که با تأکید بر عناصر سازه‌ای آشکار مانند بادبندها و نعل‌درگاه‌ها، نمونه‌ای ارزشمند از این نوع معماری محسوب می‌شد.
اگرچه نام لطیف ابوالقاسمی به عنوان معمار این پروژه مطرح شده است و گفته می‌شود نقشه‌های بنا در کتاب نظام مهندسی به چاپ رسیده، اما استودیو کالک تا کنون سندی قطعی برای تأیید این موضوع نیافته است. در همین حال، یکی از ساکنان اولیه نیز نام آرشیتکت تورج پورمند را به عنوان طراح عنوان کردند، ولی همکاری از طرف ایشان شکل نگرفت و نیازمند بررسی بیشتری است.
ساختمان از ویژگی‌هایی چون یکپارچگی ساختاری، فضاهای نیمه‌باز و ورودی‌های متعدد بهره می‌برد که به پویایی و تنوع در طراحی آن افزوده بود. با این حال، بازسازی‌های انجام‌شده در سال‌های اخیر، بخش‌هایی از اصالت بنا را دگرگون کرده بود.
مستندنگاری و برداشت دقیق از بنا در فروردین و پیش از تخریب کامل آن، با همکاری مالک انجام شد و اطلاعات ارزشمندی از این اثر ثبت و متأسفانه، این ساختمان در پاییز امسال به طور کامل تخریب شد.