این پروژه که برای علینقی عالیخانی وزیر اقتصاد حکومت پهلوی دوم و رئیس وقت دانشگاه تهران طراحی شده است، در کوهپایۀ رشته کوه البرز قرار دارد و بازتفسیری بر معماری بومی نواحی شمالی و اطراف دریاچۀ خزر از طریق زبان معماری مدرن است. تودۀ این خانه تعاملی از ترکیب سه مصالح متضاد در جهت‌های عمودی و افقی شکل گرفته است که لته‌هایی از بتن، سنگ و فولاد را شامل می‌شود، به گونه‌ای که این مصالح در زیر سقف چترگونه‌ی پروژه به اوج خود می‌رسند. تنوع فضایی و طراحی فرمی این پروژه در زیر لقای سازۀ صلب پنهان شده به نحوی‌ست که در فضای سبک، روشن و ظریف زیرشیروانی آشکار می‌گردد.